Thursday, October 25, 2007

Εις γάμου κοινωνία..για την κοινωνία



Σιχαίνομαι τα μυστήρια..μάλλον αγαπώ πολύ τα μυστήρια, αλλά όχι αυτά της εκλησσίας. Το μόνο μυστήριο που έχουν είναι η απορία σου πως τα καταφέρνουν να μετατρέπουν κάτι που πρέπει να είναι όμορφο και απλό σε καραγκιοζέ, κλισέ , τσακ-μπαμ τελετουργικό.
Ευτυχώς ο γάμος που πήγα δεν ήταν ακριβώς έτσι, ήταν μια χαρά. Με αφορμή όμως αυτό ίσως πρέπει να σκεφτούμε γιατί, θα πρέπει να ικανοποιούμε μόνο τα θέλω των συγγενών και όχι τα δικά μας κάθε φορά, ενώ πρόκειται για μια μοναδική ,δική μας προσωπική στιγμή. Όλοι έτσι λέμε θα μου πείτε και μετά κάνουμε τα ίδια και τα γουστάρουμε κιόλας. Εχω δύο φίλους που θα΄θελαν να είχαν νυμφευτεί στο δάσος. οκ...γιατί δεν το έκαναν; Προφανώς κάποια πράγματα είναι πολυ δύσκολο να αλλάξουν ή τουλάχιστον έτσι νομίζουμε, ποιός θα κάνει την αρχή και θα ακούει αέναα τη μουρμούρα της μαμάς και του μπαμπά. Είναι βαθιά ριζωμένο το τελετουργικό φίλοι, δεν είναι παίξε-λέγασε και καλά ο γάμος οκ αλλά η βάφτιση (για την οποία θα επανέλθω λόγω εμπειρίας-γάμου όχι ακόμα) έχει τόσα άκυρα...μα τόσα απλά και μόνο για να μην κλείσουν τα καταστήματα βαφτιστικών-δεν μπορεί-έτσι πρέπει να'ναι.Εκεί κατέληξα. Άσε η φωτογράφοι (επανέρχομαι στο γάμο) που δεν σάφήνουν να κάνεις βήμα χωρίς αυτούς. Που πάς κυρία μου χωρίς να με ρωτήσεις; Που θες να σταθείς;Θα αστιεύεσαι βέβαια...
Βγάλαμε και τις απαραίτητες φωτο! Για το καλό...

Διακοπές...







Διακοπές..over πια , ωστόσο οφείλω μια μνεία στη νησί που με ξελάσπωσε.

Τέλη Αυγούστου και με μια βαλίτσα έτοιμη για Πελοπόνησσο κατέληξα στην Τζιά που ευτυχώς με αποζημίωσε για την εμπιστοσύνη που τις έδειξα και έδωσε μια ευχάριστη νότα στην παραφωνία των φωτιών και της καταστροφής που μάστιζε τα μέρη μου.

Ιουλίδα, Ποίσσες και άλλα υπέροχα μέρη τόσο κοντά για απόδραση και τόσο όμορφα που δεν το πίστευα, ελπίζω να επιστρέψω σύντομα...