Μονο δρόμος..όλα δρόμος

Αυτο που μου ερχεται στο μυαλο οταν ανοιγει ο καιρος ειναι αυτη η εικονα.
Μολις μυρισει λιγο Ανοιξη η μοναδικη απολαυση που μπορω να σκεφτω..και η μοναδικη που μου διασφαλιζει να μπορω να την υλοποιησω χωρις να χρειαζομαι καποια παρεα..ειναι αυτη.
Αμαξι, μουσικη και ανοικτος δρομος...ταχυτητα η και οχι απαραιτητα και φυγη. Βασικη προυποθεση ομως της συνταγης αποτελει το σκηνικο..στο σκηνικο της διαδρομης βασικο χρωμα ειναι το πρασινο και καθε πιθανη του αποχρωση. Απαγορευεται το γκρι..εκτος απο το δρομο και το ταμπλο του αυτοκινητου μου που δυστυχως δεν μπορω να αλλαξω.
Μολις δημιουργησουμε το σκηνικο δεν εχουμε παρα να το τρεξουμε..μην παει το μυαλο σας στο run που κανετε στο pc σας..εδω μιλαμε για πραγματικο run . Δεν βαρεθηκατε να εισαστε καθηλωμενοι σ'αυτο το υποτιθεμενο run..?
Καφε δεν θελω..οχι δεν ειμαι του φραπε..ενα χυμο θαθελα διπλα στο χειροφρενο και ενα κομματι απο rainbow να παιζει απο παλια κασσετα στο χαλασμενο κασσετοφωνο..cd δεν εχω ακομα..ατυχησα..αλλα ουτε και κεραια..εχει κοπει εδω και δυο χρονια σε ενα δασος απο ενα υπουλο κλαδι..ευτυχως το ραδιοφωνο συμβαινει να πιανει ολες τις καταλληλες στιγμες..δεν εχω παραπονο.
Στο τελος αυτου του δρομου που βρισκεται καπου στην Πελοποννησο..ειναι η θαλασσα και πολλες πολλες αναμνησεις , μπλεγμενες μεταξυ τους..με χρωματα , αρωματα και αισθησεις..
Η απολαυση ειναι κοντα..πλησιαζει η ακομα και αν δεν ειναι ετσι θα την κανω εγω να πλησιασει ...στο χερι μου ειναι.