Saturday, February 04, 2006

Romance must die...

...Και εκείνοι γονάτισαν μπροστά στη μεγαλοπρέπειά του πρώτου άντρα της χώρας. Τα μακριά γένια τους κυμάτιζαν σταθερά στην πνοή του πρωινού ανέμου ενώ η φλόγα των πυρσών χόρευε ρυθμικά στα ροζιασμένα χέρια τους. Οι τρείς ιερείς της πόλης προσκύνησαν ξανά και ξανά φιλώντας τα ιμάτιά του και ύστερα γύρισαν απότομα σαν μικροί δαίμονες και μας κοίταξαν ."Κάψτε τους"φώναξε ο γηραιότερος , ο πιο λευκός με τα πιο σκοτεινά μάτια που είχα ποτέ αντικρύσει. Ο ήρεμος μάγος με τη μαύρη καρδια πλησίασε το γυμνο σώμα μου και έριξε τον κίτρινο πάπυρο στα μελανιασμένα πόδια μου ενώ η δαιμονική φρουρά του άναβε γύρω μου εστίες φωτιάς. Η καταδίκη μας σιγοκαιγόταν στα κούτσουρα μαζί με την κακία την δυσπιστία , την προκατάληψη , το ψέμα , τη χειραγώγηση . Τα χέρια μου έτρεμαν , τα γονατά μου λύγισαν , γύρισα και τον κοίταξα δίπλα μου δεμένο χειροπόδαρα , απαλλαγμένο απο τις ενοχές , απαλλαγμένα απο τα γήινα που θα άφηνε απο ώρα σε ώρα. Είχε ένα μειδίασμα στα ομορφά του χείλη. Τότε κατάλαβα...Πόσο τον αγαπούσα , πόσο τον ήθελα και ξάφνου ο θάνατος απέκτησε το πιο όμορφο νόημα , ήμουν έτοιμη να πεθάνω δίπλα του , δεν θα πονούσα , θα προσπαθούσα να κοιτάζω μόνο μέσα στα μάτια του αναζητώντας εκείνη τη γνώριμη φλόγα...Ναι θα ήταν πιο δυνατή απο τη δική τους..

1 Comments:

Blogger alombar42 said...

Ε, τι θα γίνει, ποστάκια τέλος;

1:39 AM  

Post a Comment

<< Home