Non-smokers policy

Θέλω να πω το παράπονο μου σήμερα για όλα έμας τα μυρμηγκάκια που δεν καπνίζουμε και απλά αναπνέουμε τις ευωδιές των άλλων. Μην βιαστείτε να με πείτε περίεργη και μην νομίζετε ότι δεν συμπάσχω και με το πρόβλημα του μανιώδη καπνιστή που ώρες ώρες καταπιέζετε πραγματικά πολύ. Αλλά στην Ελλάδα δεν μπορώ να πω ότι τραβάει την τρομερή καταπίεση οπότε ας ηρεμήσουμε. Δεν έχω πρόβλημα αν νοιώσω πολύ άσχημα σε ένα χώρο να σηκωθώ και να φύγω – ελεύθερος άνθρωπος είμαι? Ναι αλλα όχι στη δουλειά μου!! Εκεί είμαι είλωτας! Εμένα λοιπόν το προβλημά μου είναι το εξής..γιατι να πρέπει να κουβαλάω αντικαπνικά κεράκια και να μοιάζει το γραφείο μου με το σπίτι της Carrie (μπουρρρ..ανατρίχιασα που θυμηθηκα τη σκηνή με την θεοπάλαβη θεούσα τη μάνα της) και να με κοιτάνε περίεργα που ανάβω φωτιές στο γραφείο γιατι βέβαια είναι ενάντια στην πολιτική Ασφαλείας. Το κατανοώ , αλλα υπάρχει και μια πολιτική για το κάπνισμα κύριοι που όλοι φαίνεται να αγνοείτε επιδεικτικά. Και καλά να πρόκειται για ένα συνάδελφο , θα τον έπιανα και θα του μίλαγα και αν δεν με σεβόταν υπάρχει και η ράβδος..αλλά όταν πρόκειται για ανώτατο συνάδελφο που σκάει με την βρωμερή πουράκλα του …εκεί ίσως και να μην μπορεί να πεσει όχι ραβδος αλλά ούτε κιχ. Και μη με πείτε κότα γιατι άλλος δεν μου επιτρέπει να του πω δυο λογάκια για την καμινάδα του και αυτόν τον άλλον τον σέβομαι…Απλά τρελαίνομαι , διαδικασίες και παραδιαδικασιες , policies-procedures αλλά επί της ουσίας δεν μπορούμε να πούμε σε ένα άνθρωπο να περιοριστεί στο γραφείο του όταν επιδίδεται στο σπορ και να μην περιφέρεται στα γραφεία των άλλων καθημερινά και για ώρες... όποιος με θεωρεί υπερβολική ας μου αγοράζει κάθε μήνα τα φάρμακα για τις χρόνιες ημικρανίες μου που επιδεινώνονται εξαιτίας του αλλά και εξαιτίας του ωχαδερφισμού των υπολοίπων.