Sunday, January 15, 2006

Σιχαίνομαι τις Κυριακές

Σιχαίνομαι τόσο τις Κυριακές που ακόμα και η Δευτέρα φαντάζει αθώα μπροστά στο έγκλημα που καταλογίζω στις Κυριακές. Τετοια ώρα περίπου και λίγο νωρίτερα είμαι του θανατά και τίποτα δεν μπορεί να με ευχαριστήσει , δηλαδή σχεδόν τίποτα αλλά είπαμε δεν έρχεται κατά παραγγελία. Ανοίγω ένα βιβλίο και το κλείνω , ανοίγω τα mp3 και πέφτω χειρότερα , τωρα παράδειγμα ακούω "Dust in the wind", τα θέλω λίγο ε..? anyway , καμιά φορά κλείνω τα φώτα , σκεπάζομαι με την κουβέρτα μου και δεν θέλω να ακούω τίποτε άλλο εκτός απο το θόρυβο του δρόμου (αυτο δεν μπορώ να το αποφύγω). Τώρα πήγαμε στο "Αll the fools sailed away..Dio", χμμμ τι να σου πώ τρελά κέφια..Ωραία τώρα θα προσπαθήσω να κάνω μόνο όμορφες σκέψεις: ο κόσμος μπορεί να είναι όμορφος , οι άνθρωποι μπορούν να περνούν καλά κάποιες στιγμές , έστω για δευτερόλεπτα , έστω για λίγο ίσως μπορούν να αγγίξουν την ευτυχία χωρίς να το ξέρουν οτι εκείνη τη στιγμή είναι ευτυχισμένοι. Κάπου σε ένα καταφύγιο κάποιος ανάβει μια φωτιά και κάθεται με τη συντροφιά του μπροστά στη θέρμη της πίνοντας κόκκινο κρασί . Λίγα χιλιόμετρα μακριά κάποιος χαιδεύει ένα όμορφο άλογο , η χαίτη του γυαλίζει στο φεγγαρόφωτο και εκείνο χλιμιντρίζει απο ευχαρίστηση καταπίνοντας ένα κυβο ζάχαρης . Pink Floyd "Wish you were here.." πιάσαμε τα σκληρά..
Σκέφτομαι οτι δεν έχω χρόνο...δεν έχω χρόνο για μένα αλλά πρέπει να βρώ για τους άλλους , δεν πειράζει έτσι δεν έλεγα παρακάτω ,κανείς δεν θυσιαζει τον προσωπικό του χρόνο πια για κανένα...γιατι λοιπόν παραπονιέμαι , δεν υπάρχει χρόνος για μένα αλλά εγώ θα βρω χρόνο για σένα καί για σένα αν θες , αλλιώς δεν θα σου έχω προσφέρει τίποτα και δεν θα έχω κατακτήσει παρα μόνο τον εαυτό μου , δεν μου αρκεί - μου είναι ήδη δεδομένος , που και που χρειάζεται και αυτός ενα κύβο ζάχαρης αλλά μέχρι εκεί. Σου κάνει εντύπωση που θέλω να περνάς καλά? εγώ πως περνάω? περνάω καλά όταν περνάς καλά και οταν σε βλέπω να γελάς , αν θα το έκανα για άλλον? Ναι για όποιον νομίζω οτι αξίζει ..μη μου πειτε οτι βιάζομαι...μαρέσει να τρώω τα μούτρα μου.. και να ξαναγεννιέμαι απο τις στάχτες μου ........"Οctober Project-Return to me" αν συνεχίσει έτσι το playlist θα πρέπει να πεταχτώ μέχρι το φαρμακείο, βέβαια στο χέρι μου είναι να το αλλάξω αλλά...εκεί. Τί μου ειπες?..συγνώμη δεν θυμάμαι ..είναι εκείνο το πρόβλημα με την επιλεκτική μνήμη. Ναι!θα συμφωνήσω , πολλοί δεν είναι αυτο που φαίνονται αλλά χρήζουν ιδιαίτερης μεταχείρισης ...αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Η αλήθεια έρχεται τελευταία και καταιδρωμένη , αν φτάσει δηλαδή στο τέρμα γιατι μπορεί να την βρεί κανένα "τυχαίο" περιστατικό στο δρόμο και να μην φτάσει ποτέ. Αλλά καποιος καποια στγμη θα μαθει τις αλήθειες μου ,θα τις καταλαβει , θα τις σιχαίνεται , θα τις αγαπά...και εμένα θα μου φτάνει. Λοιπόν σταματάω , δεν θα ξαναγράψω Κυριακή γιατι το χάνω...καλά δεν παίρνω και όρκο, είπαμε ...."Κιng of the fools-Twisted Sister" χμμ τυχαία παίζει? δεν ξέρω. Καληνύχτα σε ολους

3 Comments:

Blogger alombar42 said...

Δεν είναι η Κυριακή που σε χαλάει, είναι η μοναξιά της Κυριακής - με παρέα δεν θα προλάβαινες να κάνεις τέτοιες σκέψεις.

Πριν το ρίξεις στα σκληρά λοιπόν, προτείνω αλλαγή μουσικής (το πιο εύκολο, έχει κι άλλα), κάτι σε Μελίνα Τανάγρη (βυζάκια έξω λοιπόν) ή έστω...

Πριν πεινάσουν μαγειρεύουν των φρονίμων τα παιδιά
και τα ρούχα τους φυλάνε για να έχουν τα μισά,
αλλά εγώ που δεν τους μοιάζω όλα τα 'παιξα στα ζάρια,
τώρα σαν την αλεπού τα κάνω κρεμαστάρια.

Μου 'πες για πολλά κεράσια κι έχω φτάσει μέχρι εδώ,
μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, το καλάθι μου αδειανό.
Μια καλή κι ωραία μέρα θα φανεί απ' το πρωί,
ο άγιος ήθελε φοβέρα κι εγώ του 'πα προσευχή.

Η στραβός είν' ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε,
κάποιο λάκκο έχει η φάβα, πέφτω και τσακίζομαι.
Μα αν δεν πάθεις πώς θα μάθεις, μες σε τούτη τη ζωή,
αν ο σκύλος είν' χορτάτος τότε η πίτα είναι μισή.

Οποιος βιάζεται σκοντάφτει, το γοργόν και χάριν έχει,
λάλησαν πολλά κοκόρια κι έτσι άργησε να βρέξει,
μα το ένα φέρνει τ' άλλο και οι Χιώτες παν δυο δυο,
εσύ τράβα με κι ας κλαίω, έχω κι άλλα να σου πω.

Που λες την είχα από μικρή μια έμφυτη αντιπάθεια
για παροιμίες και ρητά και τη δασκαλοπάθεια
μα με το διάβα του ο καιρός και τα γυρίσματά του
μ' αφήνει έκθαμβη μπροστά στα αποφθέγματά του.

2:05 AM  
Blogger Esther said...

αχχ γλυκο άρωμα του ονείρου Αλομπάρ εκ του προχείρου? οχι , ποτέ!ποιητής εκ του προχείρου έχει τη μορφή του χοίρου! δεν μου τα έγραφες αυτα εχθες να ευθυμήσω λίγο....

3:16 AM  
Blogger alombar42 said...

Χορευτής εκ Παρισίων,
τ' όνομά μου είναι Ιων.

Ποιητής εκ του προχείρου,
και πραματευτής του ονείρου.

:)

3:21 AM  

Post a Comment

<< Home